Πρωινό της 6ης Ιουλίου του 2016, τα νέα ταξίδεψαν γρήγορα, φίλοι και γνωστοί πάγωσαν στο άκουσμα της είδησης…
«Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ».
Όλοι παρακαλούσαν να είναι ψέμα, δυστυχώς…
Όσοι τον γνωρίσαμε, έχουμε κάτι να θυμηθούμε και κάτι να πούμε γι’ αυτόν.
Άλλοι τον θυμούνται ως έναν από τους πιο σπουδαίους συνδικαλιστές στον κλάδο μας με δράση που έγραψε ιστορία.
Άλλοι τον θυμούνται ως υπερασπιστή των εργαζομένων, θερμό, ευρηματικό και πειστικό.
Άλλοι τον θυμούνται ως μοναδική προσωπικότητα, που τίμησε με ήθος και πίστη, αυτό που για χρόνια του ανέθεταν οι συνάδελφοι του, στο καζίνο του Λουτρακίου.
Ο Γιάννης 2 χρόνια τώρα, λείπει πολύ και σε πολλούς.
Η ομορφιά του χαρακτήρα του, η αγωνιστικότητα του, η τεράστια ψυχική δύναμη και ο «τσαμπουκάς» μπροστά στον θάνατο, συνυπήρχαν στον ικανό συνδικαλιστή, στο φίλο και στο συνεργάτη που έφυγε πρόωρα, αλλά που πάντα θα ζει στις καρδιές μας.