Μπαράζ απεργιακών κινητοποιήσεων αρχής γενομένης από απόψε μέχρι και την 1η Ιανουαρίου 2019, εξήγγειλαν οι εργαζόμενοι στο Καζίνο Ρίο, που μάχονται καθημερινά για τα εργασιακά τους δικαιώματα!
Ειδικότερα, το Σωματείο Εργαζομένων στο Καζίνο Ρίο σε σημερινή ΓΣ των μελών του, αποφάσισε ομόφωνα:
- Την κήρυξη 4ΩΡΩΝ ΣΤΑΣΕΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ από τη Δευτέρα 17.12.2018 έως την Κυριακή 23.12.2018 και ώρες 21.00 έως 01.00 καθημερινά,
- Την κήρυξη 24ωρων απεργιακών κινητοποιήσεων 24,25,26 & 31/12/2018 και 1/1/2019.
Τα αιτήματά τους που παραμένουν σε εκκρεμότητα είναι:
- Άμεση εξόφληση των 3 μηνιαίων μισθών
- Δώρο Χριστουγέννων
- Άμεση επαναφορά όλων των υπό επίσχεση εργασίας συναδέλφων
- Εξόφληση τρέχουσας μισθοδοσίας κάθε 5η ημέρα του μήνα.
Κατά τη διάρκεια των στάσεων εργασίας και των απεργιών ορίζεται ως προσωπικό ασφαλείας:
- 1 φύλακας,
- 1 συντηρητής
- και 1 χειριστής CCTV, σε κάθε βάρδια.”
ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΠΡΟΕΔΡΟΥ κ. ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΤΕΡΖΑΚΗ ΣΤΗΝ ΕΚΤΑΚΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ 17ΗΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
” Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,
Όλα τα προηγούμενα χρόνια το Σωματείο Εργαζομένων στο Καζίνο Ρίο σήκωσε δυσανάλογη ευθύνη από αυτή που του αναλογούσε, έχοντας πάντα ως γνώμονα τη διάσωση των θέσεων εργασίας και της επιχείρησης. Ότι ευθύνη αναλάβαμε ήταν κατόπιν δικής σας εντολής και εξουσιοδότησης, μέσα από προτάσεις που διεξοδικά συζητήθηκαν σε Γενικές Συνελεύσεις και ψηφοφορίες μας. Αυτή την ευθύνη όμως δεν την επωμιστήκαμε όλοι μαζί. Την επωμίστηκε δυσανάλογα η πλειοψηφία του Σωματείου, η οποία επιφορτίστηκε με το βάρος της διάσωσης. Και αυτό είχε ένα κόστος.
Κόστος συνδικαλιστικό, εργασιακό, πολιτικό, ηθικό, οικογενειακό και για κάποιους οικονομικό. Και όταν αναφέρομαι σε κόστη, δεν αναφέρομαι στο μισθολογικό κόστος και στις καθυστερήσεις της μισθοδοσίας, που ούτως ή άλλως βαρύνει λίγο πολύ όλους μας, αλλά στις οικονομικές, συνδικαλιστικές και πολιτικές συνέπειες που είχε η ενεργός συμμετοχή μας στη διάσωση των θέσεων εργασίας. Αναφέρομαι σε συγκεκριμένα πρόσωπα που μπήκαν μπροστάρηδες σε μια τέτοια διαδικασία. Όλοι παρακολουθούμε – και δεν βγάζω ούτε τον εαυτό μου απέξω – τις επιθέσεις που δέχεται ο Δημήτρης Καραγεωργόπουλος από διάφορα κέντρα εντός και εκτός καζίνο, για το γεγονός ότι μπήκε μπροστινός σε κάτι ομολογουμένως πρωτοποριακό για τα Ελληνικά δεδομένα και διαδεδομένο σε χώρες προηγμένες και με ισχυρότερο κοινωνικό κράτος από τη δικό μας. Απλήρωτος και αυτός επί 14 μήνες, έγινε ξαφνικά για κάποιους «εργοδότης» και έπρεπε να τον διαπομπεύσουν στο Πανελλήνιο γι’ αυτό. Όμως, σε αυτές τις επιθέσεις ελάχιστοι μπήκαμε μπροστά να υπερασπιστούμε την κατάσταση. Όχι το Δημήτρη, αλλά τις δικές μας αποφάσεις και επιλογές.
Νιώθατε μια ενοχή για τις επιλογές σας. Σας ψιλοάρεσε και το κουτσομπολιό και τα σενάρια συνωμοσίας. Σας έλκυε η σκανδαλολογία κι ας ξέρατε την διαφορετική αλήθεια. Αυτή την αλήθεια που υπερασπίζεστε με την ψήφο σας σε όλες τις εκλογικές διαδικασίες, αλλά που κάτι σας κρατάει να βγείτε δημόσια και ανοιχτά να το υπερασπιστείτε.
Βέβαια σε όλα τα παραπάνω συνηγόρησε η αφερεγγυότητα και η κουτοπονηριά του εργοδότη. Το μαγαζί γλύτωσε το λουκέτο χάρη στις δικές μας προσπάθειες και όσο εκείνος ένιωθε ασφαλής…τα έκανε μπάχαλο. Όμως ποτέ η καθυστέρηση της μισθοδοσίας δεν υπερέβη, σε όλη αυτή την πορεία, επίπεδα ανεκτά για τους εργαζόμενους. Πλην του τελευταίου χρόνου.
- Τον Μάιο του 2017 υπογράψαμε μια συμφωνία που ρυθμίζαμε συσσωρευμένες οφειλές κατά μέσο όρο 5-6 μηνών.
- Αμέσως μετά πήραμε 300.000€, ενώ δύο μήνες μετά την συμφωνία, με απεργιακό αγώνα 10 ημερών, πήραμε άλλα 400.000€ κλείνοντας ολοσχερώς τις εκτός συμφωνίας καθυστερήσεις.
- Οπότε, μέχρι τον Σεπτέμβρη του 2017, όσοι ακολουθούσαμε τις αποφάσεις της πλειοψηφίας βρισκόμασταν σε ανεκτά επίπεδα και την παλεύαμε με αξιώσεις για ολική επαναφορά.
Μέχρι εκείνη την στιγμή υπήρχε μια κυρίαρχη πλειοψηφική γραμμή που επιβαλλόταν σε όλα τα επίπεδα. Αυτή η γραμμή επέβαλε μια ισορροπία και στην εργοδοσία. Αυτή η γραμμή, υπό προϋποθέσεις, θα μπορούσε αν τύγχανε κοινής αποδοχής από το σύνολο του προσωπικού, να οδηγούσε έγκαιρα σε μια διαδικασία εξυγίανσης και διάσωσης του καζίνο, με τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις για τους εργαζόμενους. Το τι συνέβη από τον Σεπτέμβρη του 2017 μέχρι και σήμερα, είναι μια κουβέντα που δεν πρέπει να κάνουμε τώρα. Όχι γιατί δεν έχουμε ισχυρά επιχειρήματα ως πλειοψηφία, αλλά γιατί δεν έχουμε το χρόνο για πισωγύρισμα. Εξάλλου νομίζω ότι μπήκα κατευθείαν στο ζουμί εισηγητικά.
Πάμε λοιπόν στο σήμερα.
Βρισκόμαστε στην 17η ημέρα κινητοποιήσεων με καθημερινές στάσεις εργασίας και τις προηγούμενες ημέρες προέκυψε μια νέα πρόταση της εταιρείας. Η εταιρεία θέλει μια νέα συμφωνία εξυγίανσης, ώστε οι φερόμενοι ως νέοι επενδυτές να μπορέσουν να εισφέρουν κεφάλαια στο καζίνο. Είμαστε 1 μήνα χωρίς να έχει καταβληθεί ούτε ένα ευρώ και με 14 μήνες οφειλόμενους μισθούς ο καθένας στην πλάτη του. Την πρόταση της εταιρείας την έχετε όλοι. Δεν έχουμε να αποφασίσουμε πολλά. Είναι αυτή όπως την βλέπετε και όπως την ερμηνεύετε.
Ή την δεχόμαστε ή την απορρίπτουμε.
- Αν την αποδεχτούμε, εξουσιοδοτούμε το ΔΣ να διαπραγματευτεί το τεχνικό της σκέλος και να φέρει μια ολοκληρωμένη συμφωνία.
- Αν την απορρίψουμε πάμε σε «πόλεμο». Για να πάμε σε διαπραγμάτευση, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να εξουσιοδοτηθούν όλα τα μέλη του ΔΣ, να διαπραγματευτούν από κοινού τα τεχνικά μέρη μιας τέτοιας συμφωνίας.
Όποιος διαφωνεί, θα έρχεται στη ΓΣ και θα υποβάλει τις διαφωνίες του. Αν αυτές γίνονται αποδεκτές από το σώμα θα ενσωματώνονται στη διαπραγματευτική στρατηγική. Αν απορρίπτονται θα γίνεται σεβαστή η απόφαση του κυρίαρχου σώματος. Για να πάμε σε «πόλεμο», πρέπει να απορρίψουμε την πρόταση και ετοιμαστούμε ΟΛΟΙ για την «μητέρα των μαχών». Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί την νίκη ή την ήττα. Μπορεί να νικήσουμε, μπορεί να νικηθούμε.
Όμως όταν λέμε «πόλεμο», θα πρέπει να τον εννοούμε. Θα μείνουμε νηστικοί, θα κάνουμε Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά στο καζίνο, θα φέρουμε τις οικογένειές μας εδώ, θα περιφρουρήσουμε τον αγώνα, θα ματώσουμε. Και στις δύο περιπτώσεις απαιτούμενο είναι να είμαστε ΟΛΟΙ μαζί. Εμείς σας ξεκαθαρίζουμε σαν πλειοψηφία ότι αν δεν είμαστε ΟΛΟΙ μαζί δεν ξεκινάμε τίποτα. Ούτε διαπραγμάτευση και συζήτηση, ούτε «πόλεμο». Τίποτα απολύτως.
Ξανά να χρεωθούμε μόνοι μας για πράγματα που πλειοψηφικά αποφασίζουμε, δεν υπάρχει περίπτωση. Είμαστε ενήλικες, έχουμε οικογένειες και πρέπει να πάρουμε σοβαρές αποφάσεις. Όσοι και όσες συμφωνούν με την πρόταση της εταιρείας θα πρέπει ευθέως να το δηλώσουν σήμερα εδώ. Όσοι και όσες διαφωνούν, θα πρέπει και αυτοί με την σειρά τους να το πουν.
Και οι δύο περιπτώσεις είναι προβληματικές. Η αποδοχή της πρότασης Πηλαδάκη δεν μας δίνει περιθώρια περεταίρω οικονομικής διαπραγμάτευσης, παρά μόνο επιμέρους τεχνικών ζητημάτων, εγγυήσεων και διασφαλίσεων. Ο δε «πόλεμος» μπορεί να οδηγήσει σε νίκη, μπορεί να οδηγήσει σε ήττα, μπορεί να οδηγήσει και σε οριστικό «λουκέτο».
Τέτοια ευθύνη εμείς δεν την παίρνουμε μόνοι μας. Είμαστε όμως έτοιμοι να εκτελέσουμε και τα δύο σενάρια εφόσον αποφασιστεί. Αλλά επαναλαμβάνω, ότι αποφασίσουμε θα εκτελεστεί από όλους. Είτε συμφωνούν, είτε διαφωνούν. Έτσι λειτουργούν τα πραγματικά σωματεία. Με αυτά τα ολίγα κλείνω την αρχική μου τοποθέτηση. Ας ανοίξει κατάλογος ομιλητών διότι σήμερα θέλουμε να σας ακούσουμε ΟΛΟΥΣ. Την πρόταση της εταιρείας την έχετε όλοι μπροστά σας.”