Ερώτηση προς τον υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας κατέθεσαν οι βουλευτές του ΚΚΕ Χρήστος Κατσώτης, Λιάνα Κανέλλη, Διαμάντω Μανωλάκου και Θανάσης Παφίλης για τη μετεγκατάσταση του Καζίνο Πάρνηθας στο Κτήμα Δηλαβέρη στο Μαρούσι.
Αναλυτικά, το κείμενο:
«Ανάστατοι είναι οι κάτοικοι του Μαρουσιού και του Χαλανδρίου λόγω της επιχειρούμενης μετεγκατάστασης του Καζίνο Πάρνηθας στο Κτήμα Δηλαβέρη στην πολεοδομική ενότητα της Αγίας Φιλοθέης στο Μαρούσι όμορη με το Χαλάνδρι. Κι έχουν κάθε λόγο γι’ αυτό, καθώς βλέπουν να ξετυλίγεται και να ολοκληρώνεται ένα καλά μεθοδευμένο κυβερνητικό σχέδιο, σε βάρος της ποιότητας ζωής και της υγείας των λαϊκών στρωμάτων της περιοχής προκειμένου να ενισχυθούν τα κέρδη του ενδιαφερόμενου επιχειρηματικού ομίλου.
Συγκεκριμένα:
1. Πέντε χρόνια μετά την υποβολή του σχετικού αιτήματος από την “Ελληνικό Καζίνο Πάρνηθας ΑΕ” στο τότε Υπουργείο Τουρισμού, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, στην κατεύθυνση στήριξης του κεφαλαίου, ολοκληρώνει τις “εν κρυπτώ” διαδικασίες για την ικανοποίησή του.
2. Προηγήθηκε η συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, η οποία με τα άρθρα 10 και 11 του ν. 4499/2014 (νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο της Αθήνας – ΡΣΑ 21), σύμφωνα με τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου, “προίκισε” το Μαρούσι με τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την υποδοχή του τεράστιου “ψυχαγωγικού” αυτού συγκροτήματος χαρακτηρίζοντας την πόλη “πόλο εθνικής και μητροπολιτικής εμβέλειας …με εξειδίκευση στις επιχειρήσεις, το υπερτοπικό εμπόριο, την αναψυχή, τις υπηρεσίες Υγείας, τον Αθλητισμό και τη διοίκηση” και “διαδημοτικό κέντρο ευρείας ακτινοβολίας”.
3. Ακολούθησε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, που με το άρθρο 6 του Ν.4499/2017 καθόρισε μια σειρά όρους και προϋποθέσεις για τη θέση μετεγκατάστασης του καζίνο, που όλες -μία προς μία και από κοινού- φωτογράφιζαν ως χώρο υποδοχής του όχι μόνο το Μαρούσι, αλλά, όπως τώρα αποκαλύπτεται, συγκεκριμένα το Κτήμα Δηλαβέρη των 40 στρεμμάτων ελεύθερης έκτασης. Έναν από τους τελευταίους ελεύθερους χώρους που απόμειναν στο Μαρούσι.
4. Στο “παιχνίδι” και η Δημοτική Αρχή της πόλης, που οι βλέψεις της (“οράματα” τα βάφτιζε), όπως αποτυπώνονταν στους επιχειρησιακούς της σχεδιασμούς, αλλά και οι πράξεις της στόχευαν και στοχεύουν σε ένα Μαρούσι ως “κομβικό προορισμό για επιχειρηματική δραστηριότητα”. Και η οποία, τον περσινό Νοέμβρη, πέρασε ψήφισμα στο Δημοτικό Συμβούλιο, που στρώνει το δρόμο για την υλοποίηση του εγχειρήματος (διαβεβαιώνει ότι “το Μαρούσι έχει ανάγκη από ουσιαστικά αναπτυξιακά έργα που θα δημιουργούν βιώσιμες νέες θέσεις εργασίας…”) ζητώντας παράλληλα “από τις αρμόδιες υπηρεσίες να ενημερώσουν άμεσα και αναλυτικά το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης για τις φερόμενες παρεμβάσεις και κατασκευές στη συγκεκριμένη περιοχή…”!
5. Και ενώ στο Μαρούσι και το Χαλάνδρι η ποιότητα ζωής της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων συνθλίβεται και στην προκείμενη περίπτωση ανάμεσα στις συμπληγάδες της φιλομονοπωλιακής πολιτικής της κυβέρνησης και της “υγιούς επιχειρηματικότητας”, οι άλλες δημοτικές παρατάξεις, κατά τη συνήθη πρακτική τους, καλύπτουν τον ένοχο, την καπιταλιστική “ανάπτυξη” και πετροβολούν -όσο το κάνουν κι αυτό- τη σκιά του.
6. Μπροστά στη νέα αυτή επίθεση γίνεται όλο και περισσότερο αντιληπτό ότι η “υγιής επιχειρηματικότητα”, με άλλα λόγια η πάση θυσία εξασφάλιση του επιδιωκόμενου από το κεφάλαιο ποσοστού κέρδους, αποτελεί μόνιμη εστία ανθυγιεινών καταστάσεων για τα λαϊκά στρώματα: Στέρηση πολύτιμου ελεύθερου χώρου, κυκλοφοριακή συμφόρηση, θόρυβος, επιδείνωση της ήδη φονικής ατμοσφαιρικής ρύπανσης, παραπέρα συμπίεση της τοπικής παραδοσιακής αγοράς, πρόσθετα κοινωνικά προβλήματα λόγω της φύσης της συγκεκριμένης δραστηριότητας, αλλά και της προσέλκυσης συνοδών προς τη φύση αυτή ποικίλων δραστηριοτήτων. Και στο βάθος, το Δάσος Συγγρού να προβάλλει σαν το επόμενο θύμα της εμπορευματοποίησης των πάντων.
Απέναντι στο επιχειρούμενο έγκλημα τα λαϊκά στρώματα της περιοχής, οι μαζικοί φορείς αντιδρούν και κινητοποιούνται για να προστατεύσουν την περιοχή τους.
Ύστερα από τα παραπάνω ερωτάται ο κ. Υπουργός αν η κυβέρνηση προτίθεται να συνεχίσει και να ολοκληρώσει το καταστροφικό για τα λαϊκά στρώματα της περιοχής εγχείρημα της μετεγκατάστασης του “Καζίνο Πάρνηθας” στο Κτήμα Δηλαβέρη, προς όφελος μιας χούφτας κεφαλαιοκρατών».